Realiseren van toekomstbestendige infrastructuur

In de jaren vijftig, zestig en zeventig is veel gebouwd in Nederland. Van veel gebouwen is het einde van de technische levensduur in zicht. Een piek aan infrastructurele investeringen dreigt. Daarnaast is de infrastructuur onderhevig aan maatschappelijke en technologische ontwikkelingen, die de vervoeroplossingen en verkeersstromen beïnvloeden. Wegen, bruggen, viaducten en andere kunstwerken moeten mee kunnen ontwikkelen. Maar budgetten voor infrastructuur staan onder druk.

Overheden hebben behoefte aan sobere oplossingen en aan maatregelen die de levensduur van objecten verlengen. Bovendien kampen ze op het vlak van infratechnische kennis, zoals wegenontwerp, met ‘braindrain’: kennis verdwijnt uit organisaties door vergrijzing, minder en ander personeel, meer kennis bij externe partijen en tijdelijke werknemers.

De komende tijd vraagt nadrukkelijk om ‘bouwen’, ofwel de realisatie van nieuwe infrastructuur. Daarnaast is het nodig bestaande infrastructuur te rehabiliteren en toekomstbestendig te maken.